به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری «حوزه»، "فاروق جویده" نویسنده و تحلیلگر مصری در مقاله ای در روزنامه الاهرام مصر نوشت: لبنان زمانی بهشت اعراب بود. او زیباترین، زیباترین و متمدن ترین فرد بود. لبنان حافظ اموال اعراب بود، مکان زیبایی برای کسانی بود که در جستجوی خوشبختی بودند، طبیعتی در زیباترین شکل خود بود و آن مثل انسانی باهوش و مودب بود.

وی افزود: به نظر می‌رسد که حسادت قلب‌های بسیاری را فرو ریخت و دسته‌های توطئه‌آمیز شروع به نفوذ به این میهن زیبا کردند و بسیاری از کشورها آرزوی تبدیل شدن به لبنان و به ارث بردن نقش آن را داشتند.

این نویسنده مصری بیان داشت: این جنگ داخلی بود که زیباترین چیز را در آن نابود کرد و مردم لبنان را به چند دسته مسلمان و مسیحی، شیعه و سنی و مارونی تقسیم کرد و خیابان ها، خانه ها و روستاها را تقسیم کرد. لبنان دیگر آن چیزی نیست که بود.

جویده تصریح کرد: اختلافات همه بخش های جامعه از جمله شخصیت های سیاسی آن را تحت تاثیر قرار داد. یک حمله شدید، اموال و ثروت لبنان را غارت کرد. اسرائیل در کمین بود و منتظر فرصتی برای حمله به موقعیت، طبیعت و ثروت لبنان بود، بخش هایی از حاصلخیزترین سرزمین ها را اشغال کرد و رؤیای آن باقی ماند که تمام لبنان را بگیرد.

تحلیلگر مصری گفت: اینجا سی سال پس از شعله های جنگ داخلی، طمع ورزی های اسرائیل، بی توجهی و شانه خالی کردن جهان عرب و تقسیم نخبگان لبنانی، حسن نصرالله ظهور کرد.

وی ادامه داد: حسن نصرالله نه عرب، نه فارس، نه شیعه و نه سنی بود، بلکه او یک شهروند لبنانی بود که عاشق کشور زیبا، سرزمین خوب و مردم اصیل بود و در هر خانه ای مهمان بود.

جویده افزود: حسن نصرالله یک ایده و اندیشه بود قبل از اینکه یک باور باشد و او یک رویاپرداز بزرگ در زمانی بود که همه رویاها نابود شده بود. اندیشه ‌های بزرگ نمی‌میرند و کسی که در دفاع از یک کشور و آرمان، جان باخته است در وجدان همه دوستداران زندگی، زنده می‌ماند.

وی در پایان گفت: عاقبت خون پاکی که در دفاع از زمین بر زمین ریخته شد با خونی که فروخته و تسلیم شد برابری نمی کند. آرزوی حسن نصرالله ورود به قدس بود. روزی خواهد آمد که میلیون ها نفر با روح حسن نصرالله به پیروزی برسند، زیرا شهدا نزد پروردگارشان روزی داده شده اند.